Nedaleko od sela Gornji Matejevac,  nalazi se manastir. Prema narodnom predanju, na ovom mestu se nalazilo pagansko,
a zatim i hrišćansko svetilište još u antičkom periodu. Prvobitni manastir vezuje se za vreme cara Konstantina Velikog.
Kao vreme izgradnje pominje se 11 vek. Manastir pominju turski popisi iz 1489, 1516. i 1564. godine. u poslednjem popisu iz 1564.
godine, manastir je opusteo. U manastiru je po predanju, u vreme turskog ropstva živelo dvanaest monaha, koji su bili narodni prosvetitelji,
pčelari i prepisivači bogoslužbenih knjiga. Manastirska Crkva je obnovljena u 16 veku, kada je dograđena i priprata. Hram je tada i
živopisan. Crkva je jednobrodna trikohalna građevina, sa manjom pripradom na zapadnoj strani. Časna trpeza je postavljena
na jedan antički stub, što svedoči o starini ovog svetilišta. Nakon oslobođenja Južnih krajeva 1878. godine, kralj Milan Obrenović
je podigao konak u manastiru i darivao mu zvono, izliveno u Vršcu 1879. godine. Manastir je sa prekidima  dugo bio pust, a o njemu
su brinuli lokalni sveštenici. Ponovo je oživeo devedesetih godina 20 veka. Trenutno je muški manastir.