Žiča je srpski srednjovekovni manastir iz prve polovine 13. veka, koji se nalazi u blizini Kraljeva. Podigao ju je prvi kralj
Srbije iz dinastije Nemanjića, Stefan Nemanjić, a značajnu ulogu u njenom podizanju imao je i njegov brat, Sveti Sava.
Posle sticanja crkvene samostalnosti 1219. godine, u Žiči je smešteno sedište autokefalne srpske arhiepiskopije.
Glavna manastirska crkva, podignuta u Raškom stilu, posvećena je Vaznesenju Hristovom tom Spasu i postala je uzor i
ostala to kroz čitav 13. vek, time je u istoriji raškog graditeljstva, kao zametak novog razdoblja, zauzela ključno mesto.
Manastir je uništen u pohodima a početkom 14. veka, u doba kralja Milutina, otpočela je obnova Žiče, a razni radovi
na manastirskom kompleksu obavljani su tokom čitave prve polovine 14 veka. Tokom perioda osmanske vladavine
manastir je u više navrata zapusteo, nakon čega je obnavljan. Između Prvog i Drugog svetskog rata, manastir je doživeo
veliku obnovu, a najopsežniji radovi na njegovoj konzervaciji, izvedeni su nakon zemljotresa koji je tu oblast pogodio
1987. godine. Tada je crkvi Svetog Spasa vraćen autentičan izgled sa početka 13 veka.
Početkom 21. veka, nizom manifestacija je proslavljeno 800 godina manastira Žiče.